Instalacija OTAC je segment dugoročnog projekta koji je pokrenut februara 2014. godine, a prvi put izlagan januara meseca 2015. godine u Beču.

Obuhvata, publici određene tradicije, opštepoznate ritualne artefakte koji nastaju prilikom obreda cepanja košulje nakon rođenja deteta. Ovim činom se simbolički predstavlja prelazak muža u novonastalog oca, čime se značajno menja njegov društveni status. Ovaj društveni čin, sadrži i ličnu komponentu, koja je privatna i karakteristična za članove određene porodice sa svojstvenim odnosom, odnosno statusom koji se daje takvom artefaktu. Emocionalna vezanost se ogleda u tome što je artefakt u najvećem broju slučajeva sačuvan u okviru porodice i to nakon što je ispunio svoju funkciju.

Ponovnim javnim predstavljanjem postavlja se pitanje dalje ʻupotrebeʼ ritualnih artefakata nakon ispunjenja društvene funkcije, kao i koje je njihovo značenje postavljanjem u određeni okvir. Taj okvir je u ovom slučaju vezan za način njihovog izlaganja, a koji, zajedno sa izloženim tekstom, upućuje na njihov ̒estetskiʼ aspekat. Svođenjem ili ̒nadgradnjomʼ postavlja se pitanje mogućnosti njihovog ̒prelazaʼ u ̒(umetnički) predmetʼ, ko je i na osnovu čega kadar da to učini, kao i da li je moguće promeniti fiksirano iskustvo i odnos posetilaca (posebno onih koji su emocionalno vezani) prema ovakvim artefaktima.