„Doplgenger”, kao naziv umetničkog dua  koga čine Isidora Ilić i Boško Prostran, upućuje na tokove asimilacije „putujućih pojmova” iz globalizovanog kulturnog nasleđa različitih epoha i podneblja, kao i kulturnog prevođenja koje se u tom procesu odvija. Poigravajući se sa fonetskom transkripcijom pojma koji je u teoriju književnosti uveo nemački romantičar Žan Pol, i koji je usvojen u tehničke rečnike raznih teorijskih disciplina, oni već svojim nazivom demonstriraju način na koji u svom radu tretiraju medije u kojima deluju. Iako je pokretna slika njihov osnovni medij, njihov rad se realizuje i kroz tekst, prostorne instalacije, performanse, predavanja i diskusije. Sve te medije oni tretiraju i u njihovoj materijalnosti, i u odnosu spram drugih medija, i kao nosioce značenjskih struktura putem kojih se strukturiše društvena i politička realnost.  U domenu pokretnih slika ispituju ujedno i gramatiku filmskog jezika i način na koji se tim jezikom deluje na posmatrača.  Oslanjaju se na tradicije eksperimentalnog filma i videa, da bi nekim od postupaka iz tih tradicija intervenisali na već postojećim medijskim proizvodima. Svoj rad određuju kao „dekonstrukciju filmskog medija, jezika, strukture i pojma teksta da bi otkrili načina na koji umetnost / pokretne slike učestvuju u stvaranju političke realnosti“.