Džon Lengford (Jon Langford, 1957) velški umetnik koji živi i radi u Čikagu , poznat kao jedan od osnivača kultnog pank benda Mekons, vodeća figura uvođenja izvorne folk i kantri muzike u pank rok, u Beogradu će se predstaviti izložbom slika i printova na platnu pod nazivom Nešvil radio. Profesionalna orijentacija i proučavanje muzike najrazličitijih i često potpuno suprotstavljenih alternativnih muzičkih žanrova, u oblasti lkovnih i primenjenih umetnosti reflektuje se kao originalni vizuelni eklekticizam koji duguje svoje poreklo jednom istinskom interesovanju za multikulturalnost podneblja u kome stvara poslednje dve decenije. Portreti/ikone opštepoznatih (Džoni Keš, Džo Stramer, Bob Dilan), ali i zaboravljenih muzičara kao što su Bob Vils, Petsi Klajn i dr. koncepcijski su određeni snažnim uticajem supkulture panka, folka i kantri muzike, ali i drugih struja sa američke kulturne margine. Osim samostalne izložbe Lengford će se beogradskoj publici predstaviti i na solističkom akustičnom koncertu u sredu 12. novembra u 20 časova u KC Grad.
Kulturološka i žanrovska fuzija u Lengfordovom muzičkom i umetničkom reportoaru, derivira iz dva glavna izvora: s jedne strane to je britanska supkultura pank pokreta, a s druge američka supkultura izvorne folk, kantri i drugih muzičkih orjentacija koje su u korenima američke savremene kulture. Originalni umetničkih izraz on gradi na koegzistenciji dva naizgled suprotsatvljena žanra : panka koji je po definiciji omladinski, urbani, subverzivni, prevratnički pokret, i kantri/folk muzike kao tipične i masovno rasprostranjene muzičke forme ruralnog i nacionalnog etosa (...)
Radovi iz ciklusa Nešvil radio (Nashville Radio) evociraju vreme kada se stvarala originalna kultura američkog juga i kada grad Nešvil postaje prestonica kantri zvuka, a lokalna radio stanica glavni promoter tekuće muzičke produkcije. Vrtoglavi uspon autora kantrija i ranog roka u prvim decenjama Hladnog rata u političkom smislu bila je demonstracija prosperiteta američke nacije i ostvarenja američkog sna oličenog u kultnom statusu njegovih predstavnika. Međutim, ubrzo se ispostavilo da su ovi istinski talentovani i originalni muzičari bili s jedne strane instrumentalizovani u svrhu propagiranja superiornosti američke nacije, dok su sa druge i sami postali eksploatisani i obmanuti proizvodi muzičke industrije u rukama vladajućih korporacija i sveopštog konzumerizma. Ključni momenat u Lengfordovoj portretskoj koncepciji svakako je tragični epilog karijera i ličnih sudbina muzičkih legendi. Kao predlošci za ove porterete poslužile su propagandne fotografije i plakati, moćna sredstva komercijalizacije i potrošnje, tako da ovde i formalne karakteristike radova direktno upućuju na kontradiktornost i paradoksalnu situaciju u kojoj autentično umetničko delo nastaje po uzoru na reprodukovano sredstvo masovne prozvodnje.
Sanja Todosijević, istoričar umetnosti ( iz predgovora kataloga)