Dejan Babović i ako arhitekta po vokaciji, može se pohvaliti slikarskim i crtačkim opusom jednog plodnog likovnog umetnika. U njegovim delima se prožimaju dva dominantna motiva koje predstavlja u vidu devojaka i arhitekture. Minucioznim potezima četkice nanosi uljanu boju gotovo crtačkom preciznošću u stilu starih majstora renesanse. Površina platana se rasplinjuje i popunjava do prezasićenosti detaljima, kako bi se prenebregao strah od praznog prostora. Mlade dame, koje predstavlja delimično ili potpuno obnažene u uvek specifičnom stavu, na posmatrača nikada ne ostavljaju utisak naturalističke telesnosti sa preciznom anatomskom strukturom. Njihova sofisticirana pojavnost se isteže u prostoru dobijajući gotovo manirističku izduženost, koja se ponegde rasplinjuje i kao da postaje integralni deo arhitekture. Iako se te “Madone” uvek nameću u prvom planu kao statični, centralni motiv kompozicije, one zapravo poput medijatora stoje između našeg i fantastičnog prostora slike. Iskrivljene arhitektonske forme Babović dovodi svojom crtačkom veštinom do krajnjih distorzija, koja nas poput vira uvlače u ambijente gde se prepliću drevni hramovi sa futurističkim zdanjima. Na taj način stvara hibridne konstrukcije koje isijavaju intenzivnim koloritom. Ti bojeni tragovi, koji  su uvek u funkciji svetlosti, ostaju da egzistiraju u dezintegrisanom vremenu i prostoru njegovih slika.

Kustos izložbe: Milan Stanimirović