Nastavljajući godišnji program Galerije Artget, čiju okosnicu čine raznovrsne veze između fotografije i filma, izložba Aleksandra Anđića FILM IZNUTRA donosi onaj redak "insajderski" pogled na film. Iako nikada nije bio zvaničan filmski fotograf, i baš zbog toga, Anđića je radoznalost reportera vodila na setove snimanja mnogih domaćih igranih i dokumentarnih filmova na isti onaj način na koji je stizao da zabeleži mnoge događaje i prizore u svetu politike, privrede, kulture, umetnosti i društvenog i privatnog života u najširem smislu. Na snimanjima je uspevao da uhvati "živu materiju" nastanka filma - od instrukcija reditelja i dogovora s glumcima i ekipom do najsitnijih detalja ambijenta, šminke, kostima - sve ono što gledaoci verovatno ne mogu ni pretpostaviti da je prethodilo delu koje u bioskopu (ili drugde) gledaju. Dolazeži iznenada (ali s dozvolom), snimio bih stotine fotografija, napravio gužvu i otišao, kaže autor.
Nitko od portretiranih ne pozira Anđiću; čini se, naprosto i da nisu svjesni njegovog prisustva. Zato i svi na fotografijama odaju čitav spektar pravih, nipošto odglumljenih emocija. Ovaj ciklus nije naturalistički kao što bi se na prvi pogled moglo pomisliti na osnovu pojedinih kadriranja . Naprotiv, riječ je o dobro promišljenom postupku čiji je cilj da podvuče realističnost i dokumentarnost. Anđić, naime, nije izigravao direktora fotografije - mada je nekoliko puta pokazao što bio uradio da je na tom mjestu - već je zabilježio cjelokupni proces snimanja igranog filma: precizno, jasno i puštajući aktere da sami ispričaju svoju priču onako kako je vide. Mnoge od ovih fotografija Aleksandra Anđića ostaće nam u sježanju čak i onda kad zaboravimo gdje smo ih vidjeli i tko ih je snimio. Možda je to i najveća nagrada kojoj se fotoreporter smije nadati.
Iz teksta Filipa Švarma, Aleksandar Anđić, fotoreporter
Taj pogled iznenadnog gosta, koji u film uleti kao autsajder, a onda ga u galerijskoj postavci ponudi kao insajder na filmovima Slobodana Šijana, Gorana Paskaljevića, Miloša Radovića, Gorana Markovića, Borisa Mitića i Dragana Marinkovića sadržina je ove izložbe koju će do 8. avgusta moći da vide ljubitelji i filma i fotografije.
Aleksandar Anđić (1973, Beograd) fotografijom započinje profesionalno da se bavi u dnevnom listu Večernje novosti, a potom kao fotoreporter radi i u listovima Dnevni Telegraf i Blic. Od 2002. godine prelazi u nedeljnik Vreme, u kome i sada radi. Na Beogradskom letnjem festivalu - BELEF 1996 učestvuje na grupnoj izložbi u Barutani posvećenoj džez-fotografiji, povodom Summertime Jazz Festival-a . Iste godine započinje saradnju sa umetničkim grupama Blindepainters iz Amsterdama (Holandija) i La Scuola di Tovena iz Treviza (Italija) na projektu "De Valigia" (O koferu), a potom i na projektu "EuropARTrain", sa kojim naredne tri godine obilazi Budimpeštu, Beč, Amsterdam, Horn, Delfzar, Antverpen i Krakov. Aleksandar Anđić je učestvovao na brojnim grupnim izložbama: Tanjug foto, Yu Press Photo, Beta Foto, Who is Next? i Dossier Serbien. Samostalnu izložbu Sveprizor imao je u Galeriji Artget Kulturnog centra Beograda 2006. godine.